ZON SPELBREKER OP NIEUW HOLLYHOCK

Dat mijn woorden van een week terug, dat "de boog niet altijd gespannen kan staan", soms wel heel letterlijk worden genomen, was gisteren zichtbaar op Nieuw Hollyhock aan de Kijkduinsestraat bij een thermometer op 24 graadjes drukkende hitte.

In pakweg twee uur werd van beide kanten bitter weinig aan de dag gesteld om de drie neutrale toeschouwers (waar kwamen ze in 's hemelsnaam vandaan en waar gingen zijn naartoe) op een fatsoenlijke manier in vervoering te brengen.

Niets van dat, laat staan inzet! Het was gewoon niet veel en dan drukt uw reporter zich nog zo zacht uit, dat hij er eigenlijk voor in het gevang gekwakt zou moeten worden. De elementen in het veld konden als gezegd slechts de hitte opvoeren als excuus, maar dan nog slaat de balans te ver door naar de verkeerde kant van de wil om er iets moois van te maken.

Randzaken dan, die er wel voor zorgden dat deze avond nog iets aan gedenkwaardigheid mocht oogsten. Eerste onderwerp is Gert. Hij krijgt weer de twijfelachtige eer toegespeeld voor het meest koddige moment van de avond. De drie toeschouwers die rond het veld drentelden als verdwaalde kleuters in een pretpark, lopend of ze de zakken vol met lood hadden, schoven enkele malen voorbij aan 'onze spullen'. De drie waren de hoek nog niet om, of Gert trippelde vlotjes naar zijn spullen om te kijken of alle spullen er nog waren. Je weet het inderdaad nooit...

Hoe vaak de paal werd geraakt door het team van Rody, Bas, Ard, Harte, Rutger en Vinnie (FC Letargie) was lang niet grappig. Pure kunde van de keeper die de bal uitkeek? Of stond het vizier nog in de zomerstand, was het gras te lang, stroopten de benen vol? Een goeie cocktail aan 'een stap meer' zou geen kwaad kunnen een volgend keer.

Dit geldt overigens ook voor de 'muur optrekkende' tegenpartij, bestaande uit Mark, Kloor, Erzin, Gert, Danny en Jean. Deze ploeg, we noemen ze voor het gemak even de Zonnekoningen, konden door twee eenvoudige doelpunten in de beginfase naar een voorsprong uitlopen die niet meer werd ingelopen.

Blijft dit niet het verhaal? Als een team voorsprong heeft, gaat het verdedigen. De aanvallende partij wordt wat bozer. De verdedigende partij gaat wat zuigen. En zo rijdt het aloude treintje weer. Gisteren kwam het niet verder tot wat schermutselingen tussen Gert en Ard. Gert ontkende een (voor de zoveelste keer gemaakte) handsbal. Hij was overigens niet elke keer de delinquent, wel de 'keeper in vorm'-Mark.

Het gif dat FC Letargie dacht nodig te hebben na de opgelopen achterstand van 2-0, bracht ook niet de doelpunten die ze nodig hadden om de avond nog enigszins kleur te geven. Met de komst van Vinnie in dat team werd nog steeds de paal werd vele malen beroerd. Doelpunten die zij tegen kregen waren ook nauwelijks door oogverblindend spel, meer door dekkingsfouten.

Schattig was wel dat Mark dacht een pet nodig te hebben voor het kleine streepje zon dat aan zijn kant van het veld precies in het goal stond. Hij kreeg in ieder geval de lachers op zijn hand. Evenals het moment dat hij éindelijk zijn goal uitkwam en 'gevaar ging stichten' in de defensie van FC Letargie. De rasclown deed dit met zoveel gebaar en misbaar op het moment dat iedereen met zijn hoofd alweer bij zijn tas, fiets of auto was. Noemen ze dat geen 'mosterd na de maaltijd'?

De laatste goal van de avond werd gemaakt door een duidelijk ín vorm geraakte Kloor, die de laatste week met wat meer gogme zijn draai duidelijk lijkt te hebben gevonden. Voor mij was hij, omdat hij bijna als enige wel zijn nivo haalde, de "Man van de Wedstrijd". Ook die aantekening is weer gemaakt in de statistieken.

Het is me een raadsel dat ik hier weer zo'n stuk proza over heb kunnen schrijven. Ik hou mijn hart vast op het moment dat de spetters er vanaf vliegen en het spel oogstrelend wordt. Ik zal dan wel een rekening gepresenteerd krijgen van de firma Blogspot. Tot volgende week.

Allereerst twee mooie panoramafotootjes, daar ook nog het echte werk! Je wordt weer verwend op de dinsdag!