De tassen werden vervangen door de fel gekleurde oranje paaltjes, die, naar later zou gaan blijken, nog sterker afstaken tegen het donkergroene gras. Het spel golfde op en neer. De sfeer was grimmig, het leek wel of er iets in de lucht hing. Op het moment dat Rody het veld in kwam was de stand 4-2. Hij had net rustig zijn banaantje opgegeten, en donderde de schil ergens op het heilige gras *goeie voeding* moet hij gedacht hebben. Kijkend in het veld en genietend van de Hollandse lucht vroeg hij bij wie hij was.
Hij was opnieuw tegen de razendsnelle Arnoud en de steeds beter voetballende Mark.'Shit' dacht hij toen, maar speelde verdienstelijk omdat zijn passes redelijk aankwamen, alleen het passeren ontbreekt er nog een beetje aan. Het zonnetje scheen lekker, maar toch begonnen de wolken langzamerhand de overhand te nemen.
Nadat de wolken voor die avond voorgoed van de zon hadden gewonnen, waren hier en daar ook al gelijk de eerste karige spettertjes te voelen. "Niet erg", riep Arnoud nog. "Juist wel lekker", voegde Kloor er aan toe. Omstreeks 19.15 flitste het een keertje. "Hè, was Mark dan weer foto's aan het maken..." Nee het was een ogenschijnlijk onschuldige flits. Een flits die voor ons absoluut onschuldig was, maar zo te zien boven zee een behoorlijk kabaal gemaakt moet hebben. Het bleef er niet bij één.
De intensiviteit van de flitsen nam toe, de frequentie van de flitsen nam ook toe en het onheil kwam allemaal wat dichter bij.
Rody zei tegen David: "dit is niet kicke meer" Alsof er niets aan de hand was speelden de broeders, nog steeds in redelijk hoog tempo en zonder mededogen, de bal rond en probeerde menigeen zijn goaltje mee te pikken. Zij wisten echter nog niet dat zij al lang in de 'extra tijd' van een avondje Hollyhock waren gekomen.
De lucht werd steeds dreigender, en de meesten besloten eieren voor hun geld te kiezen, ze vertrokken direct. Het werd tenslotet toch al donker, maar goed het was nog maar een uur of 19.30. Zo vroeg kan het in September nog niet donker zijn. Iedereen stopte, Kloor deelde wat koeken uit omdat hij juist die dag 23 geworden was. Velen maakten dankbaar en zichtbaar gebruik van dit gulle aanbod en hapten een koek of wat weg.
De lucht werd tijdens het eten van de koeken snel donkerder. Arnoud, Lieve, Gert, David, Marco en Bas vertrokken snel omdat het steeds harder begon te regenen. Maar ook het onweer nam steeds grotere vormen aan. Het flitste behoorlijk, en alleen Lennert, Mark, Rody, Kloor, Vincent en Mario waren overgebleven van de groep die in het begin uit dubbel zo veel personen bestond. Zij schuilden onder de grote boom nabij het grote hek van het honkbalveld, terwijl het werkelijk begon te gieten, en de kleine groep elkaar er nog aan herinnerde dat de anderen midden in deze hoosbui moesten zitten. Ha ha.
Rody merkte op dat het 'Korfbalhok' wagenwijd openstond, na een paar keer aandringen bleek dit toch wel een hele goeie oplossing te zijn, want onder die boom gingen we het zeker niet droog houden. Juist een moment ervoor besloten de korfballers een veld aan te leggen en gingen de lichten aan. Het zag er allemaal wat illuster uit: de lucht werd met de seconde dreigender terwijl ook de nog opwarmende lampen steeds feller licht begonnen te geven. Met zijn 6-en stonden we in het hok te genieten van nog wat van Kloor's koeken en een nazomer-slagregen van jewelste.
Na een minuut of dertig, begon de regen te reduceren tot een beetje gespetter zoals het die avond ook begonnen was. Maar om nou te zeggen dat we gelijk weer moesten gaan ballen... neuhhh. Vincent vertrok en kort daarop was het Mario die vertrok. De rest besloot even te wachten, want misschien...
Maar die misschien bleef uit! En we zouden makkelijk naar huis kunnen gaan: ware het niet dat ondergetekende de bal een loei gaf, en zei dat hij eigenlijk nog wel effe zin had! De rest (Lennert, Kloor en Mark) twijfelden geen enkel moment en zetten de paaltjes direct op de goeie plek op het korfbalveld voor wat later een zeer intensief potje 2 tegen 2 zou blijken te worden.
Voor velen, maar zeker voor de laatste 6 die overgebleven waren, was dit 1 van de meest gedenkwaardige avonden allertijden. Het is met geen toetsenbord te beschrijven hoe illuster de lucht eruit zag! De lampen wierpen een deken van groen/blauwe gloed over de donkergroene velden. Keek je links dan had je een knalpaarse ;ucht, keek je rechts dan keek je midden in de lampen die afstaken tegen een gitzwarte lucht.
Deze avond verdient het om als eerste in de lijst te komen van MEMORABELE AVONDEN OP HET HOLLYHOCK.
Rody
