Dan is dat gras aan de Kijkduinsestraat enigszins gemaaid, ga je naar het veld. Blijkt dat je duidelijk beter gras gehad hebt op het Stokroosveld, de week ervoor. Maar goed het was al stukken beter dan wat weken terug aan de Kijkduinsestraat. Acceptabel. In alle opzichten. En waarom is het dan toch gemaaid? Gaat er wat gebeuren?
En die goaltjes! Ideaal natuurlijk. Keepertje in de goal, handschoentjes aan. Leuk toch. Afmaken. Paal. Rebounds. Je hebt ze aan de Kijkduinsestraat. Niet aan de Zonnebloemstraat.
Maar die nostalgie van de pilonnetjes. Gezeik of hij zat of niet. Hoort erbij. De opvolger van de tas en de vrijetijdsschoen. De pillon. Doet aan de Kijkduinsestraat totaal niet meer mee. Hulpeloos blijven ze eenzaam spartelend achter in de sporttas van ondergetekende.
Het balletje rolt weer! Dat meldde we u een week of drie terug. Het gekortwiekte gras aan de Zonnebloemstraat deed veel herinneringen ophalen. Was het zo dat alle passes aankwamen? Dat absoluut niet. Droegen de nostalgische gevoelens van het Stokroos bij aan een beter spel? Enigszins. In ieder geval kwa sfeer. Alsof je voor het eerst in het jaar weer mag. Je oude fiets rijdt het lekkerst, nietwaar.
Is die nostalgie zaligmakend? Het blijft kiezen. Wat is nu fijner? Is het kortst mogelijke gras het fijnst? Belangrijker dan een opgepompte bal? Dat niet. Parkeergemak? Dat zeker! Goaltjes belangrijker dan een effen veld? Het hangt erom. En dan kom je op dat punt dat je moet gaan plussen en minnen. De plussen van Hollyhock tegen de minnen van de Kijkduinsestraat. En andersom.
Als de Kijkduinsestraat iedere week geschoren zou worden, dan is de keus misschien niet eens zo lastig meer: nostalgie wordt naar de achtergrond gedrukt. Zo lang als je kan, wil je voetballen op één van de allermooiste velden die Den Haag en misschien Nederland ooit heeft gekend. Ingeklemd tussen de bomen en het duin. Waar de tribunes, kantines en dug outs langzaam plaatsmaken voor de sloophamers. Maar als dat gras bijgehouden wordt, als... Dan lonkt dat als niets anders.
Parkeerplekken, gras, goaltjes, achtergrond, bereikbaarheid, nostalgie, hardheid, etc... Allemaal meetpunten. Een keuze tussen twee goeden. Bij mij valt het muntje nu naar de Kijkduinsestraat. Maar dat het langzaamaan vergane glorie wordt is duidelijk. Hollyhock is Hollyhock ook niet meer. Alles evolueert. Kunstgraskorfbalvelden, ik vraag u! Rugbyveld en de immer meppende softballende wanna-be honkballers op het Heilige der Heiligen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten