HOLLYHOCK ZOMERAVONDVOETBAL @ KIJKDUIN S21E14 - 29 JUNI 2015

Kiezen... Het valt soms helega niet mee mensen.

Dan is dat gras aan de Kijkduinsestraat enigszins gemaaid, ga je naar het veld. Blijkt dat je duidelijk beter gras gehad hebt op het Stokroosveld, de week ervoor. Maar goed het was al stukken beter dan wat weken terug aan de Kijkduinsestraat. Acceptabel. In alle opzichten. En waarom is het dan toch gemaaid? Gaat er wat gebeuren?

En die goaltjes! Ideaal natuurlijk. Keepertje in de goal, handschoentjes aan. Leuk toch. Afmaken. Paal. Rebounds. Je hebt ze aan de Kijkduinsestraat. Niet aan de Zonnebloemstraat.

Maar die nostalgie van de pilonnetjes. Gezeik of hij zat of niet. Hoort erbij. De opvolger van de tas en de vrijetijdsschoen. De pillon. Doet aan de Kijkduinsestraat totaal niet meer mee. Hulpeloos blijven ze eenzaam spartelend achter in de sporttas van ondergetekende.

Het balletje rolt weer! Dat meldde we u een week of drie terug. Het gekortwiekte gras aan de Zonnebloemstraat deed veel herinneringen ophalen. Was het zo dat alle passes aankwamen? Dat absoluut niet. Droegen de nostalgische gevoelens van het Stokroos bij aan een beter spel? Enigszins. In ieder geval kwa sfeer. Alsof je voor het eerst in het jaar weer mag. Je oude fiets rijdt het lekkerst, nietwaar.

Is die nostalgie zaligmakend? Het blijft kiezen. Wat is nu fijner? Is het kortst mogelijke gras het fijnst? Belangrijker dan een opgepompte bal? Dat niet. Parkeergemak? Dat zeker! Goaltjes belangrijker dan een effen veld? Het hangt erom. En dan kom je op dat punt dat je moet gaan plussen en minnen. De plussen van Hollyhock tegen de minnen van de Kijkduinsestraat. En andersom.

Als de Kijkduinsestraat iedere week geschoren zou worden, dan is de keus misschien niet eens zo lastig meer: nostalgie wordt naar de achtergrond gedrukt. Zo lang als je kan, wil je voetballen op één van de allermooiste velden die Den Haag en misschien Nederland ooit heeft gekend. Ingeklemd tussen de bomen en het duin. Waar de tribunes, kantines en dug outs langzaam plaatsmaken voor de sloophamers. Maar als dat gras bijgehouden wordt, als... Dan lonkt dat als niets anders.

Parkeerplekken, gras, goaltjes, achtergrond, bereikbaarheid, nostalgie, hardheid, etc... Allemaal meetpunten. Een keuze tussen twee goeden. Bij mij valt het muntje nu naar de Kijkduinsestraat. Maar dat het langzaamaan vergane glorie wordt is duidelijk. Hollyhock is Hollyhock ook niet meer. Alles evolueert. Kunstgraskorfbalvelden, ik vraag u! Rugbyveld en de immer meppende softballende wanna-be honkballers op het Heilige der Heiligen.

RETURN TO HOLLYHOCK ZOMERAVONDVOETBAL S21E13 - 22 JUNI 2015

De hele dag leken de wolken het van de blauwe lucht te winnen, maar je krijgt wat je toekomt. Dus 11 man sterk mocht het veld betreden. Een veld zo groot als 2 voetbalvelden, omringd door meterslange molshopen. Waarom doet men dat. Een pracht van een veld omploegen en er dan kunstgrassprietjes op zetten. Stel dat je nou terreinknecht bent daar. En je hebt jarenlang iedere ochtend voor dag en dauw daar je gras verzorgd met een hoop liefde en kunde. komt er zo'n kutwethoudertje (excuse my English) en die zegt: "Joh, weet je wat! We leggen er een stukje plakfolie met sprieten neer. Handig, kunnen die korfballers altijd spelen!" Maar dat veld is nu toch ook prima Karsten? Of niet? Weer een baan voor de helft wegbezuinigd. Met je sportpark van de toekomst! Misschien kan je ook vast zelfscorende korfbalmachines neerzetten in samenwerking met de TU Delft, heb je ook gelijk de spelers wegbezuinigd. Sportpark van de Toekomst. Chriet zal trots zijn.

Doen wij het dan veel beter dan zo'n wethouder? Nee natuurlijk niet. We spelen met de week slechter. De lol wordt er niet veel groter van. Want soms gaan de simpelste dingen al mis. Word je toch een klein beetje moedeloos. Laat ik voor mijzelve spreken: vroeger ging een aanname nog weleens aardig. En met wat mazzel heel goed. Draaide je gelijk open en tik......... Nu is het een unicum als je goed aanneemt en stuitert de bal wat armetierig te ver van je voet, waardoor je een tweede keer een beweging moet maken, waar je lichaam niet bijster veel trek in heeft. Je systeem blokkeert. Daar waarje vroeger van zei: dat lossen we voetballend op! Met veel plezier!

Een team van Bas, Mano, Clemens, Rocco en Raoul (TALENT) mochten het opnemen tegen een team van Arjan, Gert, Danny, Harte, Jordi en Rody (het team met de LOOKS, uitzonderingen daargelaten).

In eerste instantie ging de wedstrijd totaal niet op. Waar het team met het talent elkaar vaak tot op de millimeter nauwkeurig kon vinden, deed het team met de looks er alles aan om enig voetbalniveau te verbergen. Passing was op zich prima bij het team met de looks, alleen beseften ze niet altijd dat niet álle poppetjes in het veld 'bij hen hoorde'. De gele mannetjes waren van een ander team en de bal moest tussen andere paaltjes, dan waar de gele mannetjes hun bal moesten plaatsen om een punt te scoren. Ook het prima spelende oranje mannetje (zonder hesje) hoorde niet bij de LOOKS.

Harte had de hesjes niet meegenomen, waardoor we het er met 4 moesten doen van vorige week. De hesjes draaiden terwijl wij van de vogels en helikopters genoten nog rondjes in de wasmachine. Waarschijnlijk maakte die hesjes meer meters dan het team met de LOOKS.

Weinig gebeurde er. Bitter weinig. Het voetbal zat vooral bij het team met het talent. Ze combineerden in den beginne makkelijk naar 3 doelpunten, zonder dat daar door het andere team wat tegenover werd gesteld. Pas na die drie doelpunten deden the looks wat terug, al was het niet van een daverende schoonheid.

Veel scrimmages voor het goal van The Looks leverde vaak een doelpunt op voor het Talent, waar grote kansen voor The Looks voor het goal van Het Talent vakkundig om zeep werden geholpen. De paal, de bal, het veld. Allemaal niet je vriend, maar je vijand. Koester die vijand mensen.

Volgende week weer een kans, weercijfer een 9!

RETURN TO HOLLYHOCK ZOMERAVONDVOETBAL S21E12 - 15 JUNI 2015

Na exact 2618 dagen, sinds 14 april 2008(!) was er niet meer op het Heilige Gras gespeeld door de groep 'voetballers' dat al sinds 1994 de velden in Den Haag onveilig maakt.

De nomaden van het Haagse Wildvoetbal vonden na die datum een prachtveld in het pittoreske Kijkduin. Op de toenmalige velden van de HSV (Haagse Scheidsrechters Vereniging) werden Bijna 9 reeksen Hollyhock gespeeld. Net niet 9 dus. De velden op het Schapenatjesduin gingen met het vertrek van de 'echte' gebruikers harder en harder achteruit.

Eerst veld 3, waar 8 jaar terug zelfs gewoon nog een tribune stond met stoeltjes uit "De Meer". Later veld 2 waar in de eerste seizoenen aldaar de meeste partijtjes werden gespeeld door ons. Zo strak, zo groen. En altijd vochtig door het duingebied. Nagenoeg perfect. Echte perfectie hadden wij de jaren voor 2008 al mogen aanschouwen op het Heilige der Heiligen.

Veld 1 werd de afgelopen jaren meestentijds gebruikt. Ondanks de strook nepgras in het midden voldeed het veld prima. Omdat dat het laatste echt gebruike veld nog als enige wel werd bijgehouden.

Iedereen weet van de bouwplannen die al jarenlang een donkere schaduw werpen over het hele groene Kijkduin- en Ockenburgh-gebied. Toen afgelopen weekend bleek dat de bloemetjes en het gras na de warme vrijdag wel heel erg gegroeid waren, werd eenzijdig besloten wat de maandag ervoor eigenlijk al en groupe werd besloten: de gang terug moest maar eens gemaakt. De handige goaltjes op Kijkduin ten spijt.

En dat is bepaald geen straf. Ineens rolde de bal weer. De bal rolt weer! We dachten dat we al even bezig waren, maar de afgelopen weken moest je wel erg je best doen om de bal te laten rollen. We zouden graag terugkeren naar Kijkduin als het veld daar weer bijgehouden zou worden. Je weet niet hoe een koe een haas vangt. Maar voorlopig nemen wij ons intrek weer op het grote veld van Stokroos. In altijd spannende afwachting van of je wel of niet weggestuurd wordt. Of dat de bal net wel of liever net niet in de sloot verdwijnt. Met als hogere doel: terugkeer naar het Heilige der Heiligen. Het achterste veld. Met het strakste gras van de hele regio, wat echt zou kunnen wedijveren met het Engelse gras van de grote stadions in dat zelfde land.

De wedstrijd zelf had naast een hoop frivoliteiten ook wat irritaties, maar goed dat hoort erbij. Achteraf geef je elkaar de poot en is het weer goed. Ook dit keer was dat het geval. De GELBE HELDEN verloren dik van DE TUTJES, door uitstekend keeperswerk van o.a. Mark (bijnaam: HET VERGIET VAN DE RIENZISTRAAT), maar vooral doordat er bij DE TUTJES gewoon makkelijker werd gescoord. Haltertruitjes, handjes in de zij, lichtvoetigheid en lenigheid. En balgevoel. Vooral dat. DE TUTJES hadden het allemaal.

Volgende week rendez vous. Je bent het waard. Met de terugkeer van een aantal zaalvoetbalhelden en andere reguliere klanten die er deze week niet bij konden zijn, kan het alleen maar een dik voetbalfestijn worden.