1001 redenen kunnen we aanvoeren waarom het niet liep, waar de hitte er niet eens een van hoeft te zijn.
Al met al heeft iedereen lekker bewogen, maar stemt uw goeroe volgende keer toch voor het eigen groepje. Waarom? Dan is het allicht niet om 21.15 afgelopen. Doodzonde voor zo'n avond als deze!
Uw geestelijk leider zit nog met de deuren open en besloot zojuist maar een episteltje te typen ivm de warmte. Want god wat is het lekker mensen.
De wedstrijd itself. Ik ga niet proberen namen op te schrijven, maar was in ieder geval stervensdruk, daar hadden we de 'extra groep' niet voor nodig. Onze groep werd relatief laat nog voorzien van vers, nou ja vers, elan: Michel moest door Mario, Dennis en Harte uit het cafe worden gedragen na ongeveer 12 Hertog Jannetjes. Kunnen er ook 13 geweest zijn.
Vlak daarvoor werden we al benaderd of het mogelijk was een partijtje mee te knallen op een groot veld. Stefan en Arjan stuurde de vragende partij vakkundig naar uw goeroe. Zo noem ik mezelf nu maar, want voor de rest heb ik geen enkele functie. Noch in het veld, noch buiten het veld. Zulks een passiviteit van de twee heren zien we zelden! In het veld altijd reuze proactief maar nu: "ja dan moet je bij Rody zijn!". Ik zou het bijna gaan geloven.
Al met al begon de partij omstreeks de klok van 8 uur. De ploeg met de meeste Hollyhockers in de gelederen kreeg geen grip op Jansen en Jansen van de tegenpartij. Snel, wendbaar, scherp, goeie passing, lichtvoetig. Alles wat wij altijd hadden willen zijn, was hier samengevat in twee mannetjes van nauwelijks twee turven. Ze namen een ruime voorsprong.
Bij de rust was het een nulletje of 5. O nee, de hatelijke 0 was van het bord. Frommelgoaltje waarschijnlijk.
Het meest erotiserende tafereel was wel de buikspieroefeningen van Jansen en Jansen in de rust. Waar heel Hollyhock lurkend aan de zoveelste bidon hing waar te weinig uitkwam waren zij bezig om zichzefl te transformeren tot een zeer slecht gelukte kopie van ons aller Hollywood-kanon Stefan.
De tweede helft ving aan, en het moest gezegd, de buikspieroefeningetjes waren vast te zwaar, want ze liepen niet meer zo hard. En omdat hun ploegie ook de kansen aaneen reeg, maar ook bleef missen, kwamen de Hollyhockers keihard terug. Als Michel wel in goeden doen was geweest, hadden we nog met een zeer zeer zeer ruime overwinning van het veld kunnen lopen.
Maar goed. Zo'n groot veld is gewoon uien, iedereen kreeg te weinig balcontact en je loopt je de tering. Kan je net zo goed een krantenwijk nemen. Volgende week weer Hollyhock-zoals-het-hoort: een klein kloteveldje, grote doelen en mannen die op elkaar schelden. Wat kan het leven toch mooi zijn. Ultiem geluk.
2 opmerkingen:
Ik zou bijna zeggen: oh, moeder wat was het heet.
alle gekheid op een stokkie, het was ergens wel geniaal maar gezien de partijen niet geheel eerlijk verdeeld. Verder wel vermakelijk en vooral vermoeiend. Volgende week inderdaad toch maar weer oldskool 8 tegen 8 op een veel te klein veld! dat haalt vaak het beste in mensen boven ;-)
vergeet alleen melding te maken van jouw wondergoal. zou er trouwens donderdag animo zijn, voor editie 14,5?
Een reactie posten