In een pot die zowaar eens gelijk opging, trok de partij van o.a. sluwe Jean, dappere Kees, dartelende Bruno en goddellijke Michel uiteindelijk aan het allerlangste eind. De uitslag had minder draaglijk kunnen zijn voor Kloor en zijn vriendjes als Kees en Stefan niet de bal in hun eigen doel hadden geknoeid: 10-9.
Team 1:
Rody; was aangekomen met nieuw schoeisel. Het hielp tegen de blaren, echter het goeie voetbal laat waarschijnlijk nog weken op zich wachten.
Kloor; zijn gele sokken waren niet genoeg om zich bij de winnende partij te mogen aansluiten, volgende week beter. Danny stonk overigens in zijn aloude verdedigingstruc: een vermelding waardig!
Harte; verzoekt Arnoud vaker de bal op hem te spelen als hij vrij staat, harder roepen pik, misschien helpt het. Harte is gesignaleerd in Musicon met een gouden microfoon, een ontbloot bovenlichaam en een witte strakke broek.
Bas; terug van eigenlijk nooit weggeweest. Vanavond Chelsea-shirt onwaardig. Schijnt te liggen aan een te lage loodspiegel door een gebrek aan propere sushi, maar teveel AH-meuk.
Blok; maakte een prachtig goal bij zijn rentree, maar het apparaat om zijn pols om de eigen gescoorde doelpunten bij te houden is overdreven. Het apparaat blijkt overigens een GPS-apparaat te zijn van de penitiare inrichting in Zoetermeer. Hij is op borgtocht met meldingsplicht vrij, maar moet zich elke avond om 11 uur melden. Hij was maandag net op tijd, anders hadden de cipiers hem hardhandig van ons mooie veldje moeten verwijderen.
Piet; vanavond met geen jachtgeweer aan te sporen over de middenlijn terug te zakken. Liet alles uit zijn rug lopen alsof zijn scriptieblaadjes uit zijn rugzakje vlogen. Waar zit deze jongen toch met zijn hoofd? Ondanks dat, in aanvallend opzicht een plaag voor iedere verdediging. Echter ook daarop zijn het schijnbaar de uitzonderingen die de regel bevestigen.
Vinnie; kwam laat binnenlopen. Vrouwelijk Hollyhock smelt voor deze gentleman op voetbalschoenen, echter zijn inbreng was deze maandag ook niet voldoende voor een klinkende overwinning waar deze man al weken meer naar hunkert dan naar nieuw werk of zijn aanstaande overwinning van de Tourpoel.
Mario; the comebackkid. The founding father van Hollyhock, schijnt seizoen 1994 bijna te evenaren kwa opkomst. Nu nog kwa fitheid. Steek er nog 1 op knul!
Team 2:
Ard; heeft u hem gezien? Hij schittert in ieder geval als vanouds. We schijnen hem over een week of wat weer af te moeten staan aan die pauperclub uit Houtwijk. Eeuwig zonde dat zo'n kwaliteitsvoetballer er zo'n slechte smaak kwa voetbal op nahoudt.
Michel; we zijn eindelijk van het gezever af dat hij nooit wint. We hebben bergen werk moeten verzetten om hem in het sterkste team te krijgen en eigen goals moeten simuleren om hem het gevoel te geven dat het allemaal echt waar was maandagavond. Soms zien we een sprankeltje oude Michel, al is het maar het idee wat hij heeft om met de bal te gaan doen, dat is voor vele voetbalvoorhoofdjes al genoeg om natjes van te worden.
Stefan; de Egyptische zon heeft deze jongen weer goed gedaan. Getooid zonder haarband maar met een kleurtje om de vingertjes werkelijk waar bij af te likken, ontsteeg deze Dammers wel zichzelf met scherp en snel spel. Een lust voor het oog!
Danny; draait, keert, draait, keert, verliest amper een duel en is de laatste tijd scherp. Vlijmscherp. De beste heer met het eeuwig lachende gezicht staat na 16 ronden niet voor niks eerste in de Hollyhock rangschikking. Gaf Arnoud nog een beeldschone tatoeage op de enkel.
Kees; kon geen potten breken ditmaal. Waar hij de ene week geniale dingen laat zien, bleef hij nu een beetje achterin hangen. Nam nog wel de moeite om Rody's enkel van een mooie tatoeage te voorzien.
Jean; ook hij schuwde de tatoeage vanavond niet, weliswaar ongelukkig, kuste hij de knietjes van Bas, die toch al op leeftijd zijn. Vergat pardoes nog de sleutel van zijn werk op het groene gras van Hollyhock. Enkele alerte Hollyhockers belde 06-11 en na een spoedactie kon Jean toch nog werken op dinsdag. Of hij er blij mee was...
Bruno; een man van extremen! Hij schijnt zijn schoenen niet meer los te krijgen van zijn voeten nadat hij thuis bij de verbouwing in een emmer cement is gaan staan. Het jammere is alleen dat zijn linkerschoen aan de rechterkant zit, en de rechte links. Desondanks houdt hij de vaart goed in zijn spel en zorgt hij vaak genoeg voor een goede uitbraak over links. Of rechts.
Gelukkig hebben we de foto's nog:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten