Door Mark:
"Maandagavond 9 juli 2001, omstreeks acht uur 's avonds. Licht geschokt was ik, toen ik samen met Kloor, die ik in tegenovergestelde richting fietsend in de Zonnenbloemstraat aantrof, het heilige gras met mijn gevulcaniseerde profielbanden op schandalige wijze onteerde. Zittend op het lage hekje wat het perkje van het ballenspel voor bejaarden scheidt van het groene perk van het ballenspel voor jongeren en meer validen, vonden wij de op het oog uitgebluste lichamen van Davide en Don Leo. Zwaar geschokt én diep teleurgesteld was ik, en met mij ongetwijfeld heel sportminnend Den Haag, toen het na anderhalve minuut speurwerk tot mij doordrong dat onze enige echte eigen Rody niet van de partij was. Getraumatiseerd én gedesillusioneerd moest ik drie minuten later met lede ogen toch de entree van onze gastheer waarnemen. Even had zijn kortstondige afwezigheid bij mij de impressie gewekt dat de beste man, bij afwezigheid van Miguel, Bas en Danny de nestor van Hollyhock (ik zit nu toch even een beetje perplexed naar mijn Samsung SyncMaster 750s te staren terwijl het tot mij doordringt dat Rody helemaal niet zo oud is), eindelijk zijn verstand had herpakt. Maar neen, niets bleek minder waar en Rody betrad als vijfde Hollyhocker het veld, op de voet gevolgd door achtereenvolgens Marin, Harte, Danny en Vinnie.
Het eerste veld van FC Hollyhock werd op dat moment al door zo'n drie dozijn "would-be Babe Ruth's" benut, zonder toestemming overigens, en omdat het gras aan de zuidzijde van het Hollyhock, waar wij ons hadden genesteld, door mij kritisch werd bestempeld als "Veel te lang, daar ga ik echt niet op voetballen!" (op ditzelfde stukje veld prijkte overigens nog geen drie weken geleden het bordje met de tekst: "Niet betreden! Pas ingezaaid", ik weet niet wat voor wondermiddel die korfballers gebruiken om dat veld te rehabiliteren), verkaste het negental naar de noordzijde in de directe nabijheid van het klimrek, wat, en dat mag best wel eens gezegd worden, wederom uitstekend werk leverde als fietsenstalling. Na drie seconden gewacht te hebben op Bas en Stuut, die hadden toegezegd te komen, maar volgens een typisch braziliaanse gewoonte andermaal niet op kwamen dagen, formeerden Danny en Vincent de teams die elkaar zouden bestrijden. FC Loosduinen startte met Kloor, Rody, David, Marin en mij in de basis, terwijl Danny, Vinnie, Harte en Leo de kleuren van Puindorp zouden gaan verdedigen.
Vanaf het eerste fluitsignaal was het duidelijk dat Puindorp een behoorlijke kluif zou hebben aan het neutraliseren van de man-meer-situatie waarin de tegenstander zich bevond. Bijna elk balverlies resulteerde in een dreigende en soms gevaarlijke countersituatie, waar de Loosduiners overigens niet optimaal gebruik van maakten. Veelal werden de gaten met grote passen dichtgelopen, daar waar een slimme pass veel sneller en effectiever geweest zou zijn. Een moment van ontachtzaamheid aan de kant van Puindorp, maar vooral het feit dat Leo zijn goal onbeschermd had achtergelaten, resulteerde in de eerste goal van de match die ik na een goede onderschepping op mijn naam mocht schrijven. Puindorp probeerde met alle macht, een overdosis aan goede bedoelingen en een gebrek aan discipline en visie, orde op zaken te stellen en het initiatief naar zich toe te trekken, maar de aanvaller stierven, op een enkele uitzondering na, een vroegtijdige dood. Met bij vlagen vlot combinatiespel, goed gebruik van de vleugels, goed gemikte schoten en wat geluk kon Loosduinen de man-meer-situatie in meer doelpunten uitdrukken. David, Rody en ik zorgden voor de goals die na een uur voetbal voor een 7-1 voorsprong zorgde. Vinnie scoorde tegen op aangeven van Danny, die aan de hand van een fraai gelobte pass het tegendoelpunt op een presenteerblaadje aan de meest gevaarlijke man van Puindorp aanbood. Puindorp begon meer in zichzelf te geloven, zeker toen Marin het estafettestokje in de Loosduinse goal overnam. Niet dat hij niet goed keepte, in tegendeel, hij hield er een paar knappe ballen uit, maar Loosduinen miste op dat moment een duidelijke motor en vormgever op het middenveld. Zelfs Leo verliet de verdedigende stellingen en ging pressie uitvoeren op de helft van de tegenstander. Al dit resulteerden nog in twee Puindorpse treffers (Harte en Danny dacht ik), waarna volgens mij, en ik kan er naast zitten, David de eindstand op 8-3 bepaalde. Leo brak af, Rody mikte de gele bal in de plomp en Harte wilde vroegtijdig douchen, waarop de wedstrijd terecht werd beëindigd.
Ik heb geen zin meer om in te gaan op de individuele prestaties, over enkele minuten begint weer een episode van mijn favoriete tv-serie Seinfeld, maar ik wil nog even nadrukkelijk Leo NIET uitroepen tot Man of the Match. Hij was wel weer irritant om tegen te spelen, maar zijn reputatie kon hij maandag niet echt waarmaken. Ik vond niet dat er een echte uitblinker was, maar omdat ik nou toch dit verhaaltje aan het pennen ben wil ik nog wel even zeggen dat ik een hat-trick heb gescoord, en dat is een hele lange tijd geleden. En dat terwijl mijn benen absoluut niet goed aanvoelden (de laatste keer dat mijn benen goed aanvoelden scoorde ik een hat-trick...)"
Volgende ronde is ronde 24 en is vrijdag a.s...
- VRIJDAG 13 JULI 2001, 2000 uur - HALO -
- MAANDAG 16 JULI 2001, 2000 uur - HH -
- DINSDAG 17 JULI 2001, 0900 uur - TDF BIJ RODY -
Tot de volgende Hollyhock!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten