30 maart 2009

DE KOP IS ERAF

Op naar de tweede bijeenkomst, maar toch eerst nog even over de eerste ontmoeting: wat een zalig samenzijn! het leek wel Kerstfeest! Maar liefst vijftien man kwamen opdraven op deze mooie, doch frisse lentemaandagavond in maart. Het gedraaf over het veld in de wedstrijd loog er niet om: iedereen is dan wellicht weer een jaar ouder en wijzer, maar dat betekent niet dat de heren niet als een stel jonge honden wenst heen en weer te baggeren over de matige velden!

Olimpick Lion, had de grootverdieners Gert (niet gehuld in nieuwe trui, zo moesten we geloven via de commentaren) en Danny (op de autoped en mét camera) in de gelederen. Veel mensen kozen gelijk voor het kampioenstweetal (op punten) en wilden daar maar wat graag bijhoren: Kees (nu al vastgelegd voor het Hollyhock Kerstvoetbal Gala 2009), Jean, Kloor (in opvallend lichtelijk opvallend geel), Rody (niet stoken in een goed huwelijk) en Harte. 7 man sterk dus.

De ouverture had weer eens een unicum in petto. Het schijnt de allereerste keer te zijn geweest (moeten we volgens de overlevering dan maar geloven, ik steek mijn handen niet in het vuur voor de lange-termijn geheugens van de heren Arnoud en Michel) dat Arnoud en Michel, tesamen in één en hetzelfde team zaten! Aangevuld met niet de minste: Bas, Mark (op zijn zachtst gezegd vrij laat), Bruno (voetbalplaatjes schietend), Warry, Stefan en Peter, zij vormden 1860 Stockroos. U ziet het al: oneven.

Het voetbal was dan wellicht nog niet je van het, de gezelligheid en joligheid in het vel duidelijk wel. De sfeer was niet ouderwets te noemen. Er stond totaal geen druk op de ketel en er was hier en daar plaats voor een hakje of een ander frivool actietje, dat dikwijls in de kiem werd gesmoord, omdat we nou eenmaal geen Pirlo heten van achteren. Dat is nou Hollyhock, om met Kloor te spreken, die zich besloot eens niet groen en geel te ergeren.

Als gezegd: het voetbal was duidelijk verre van goed, het duurde dan ook lang alvorens de eerste treffer genoteerd kon worden. Het eerste doelpunt van het jaar komt op naam van Danny. Hij ronde een voorzet droog af. Vervolgens bracht Rody, op aangeven van een in uitstekende vorm verkerende Gert, met een kopbal de stand op 2-0.

Een voorzet van achter werd door Rody enigszins curieus eveneens tot doelpunt gepromoveerd, daarmee kwam de stand op 3-0. Gert die doorgaans pocht met het 'strooien van passjes' en baat heeft bij strakke velden, lijkt er dit keer duidelijk geen krediet op genomen te hebben en voegt zowaar de daad bij het woord. Lion tikte vrolijk door en liet verdedigend weinig steken vallen.

Het middenveld werd door Lion vaak overgeslagen omdat de lange passes toch vaak aankwamen. Een foute pass van 1860 (die best nogal weleens voorkwam) zorgde dan ook voor vrijwel direct gevaar voor het eigen doel. De passing en afmaken bij Lion was niet goed, maar zuiverder dan bij 1860. Dat is de enige conclusie die getrokken mag worden.

Na een tussenstand van 7-1, liet Lion het een beetje lopen. 1860 kwam nog dichterbij tot 7-3. Rond de klok, geloofden de meesten het wel. De einduitslag van 8-4 stond op het bord en de temperatuur was alweer gezakt tot onder deze waarden. Iedereen kwam stram ze schoenen uit en de shirts werden weer ingewisseld voor warmer kledij. Volgende week de tweede ronde.

Eén ding is zeker: De Mr. 100% van 2009, was vandaag aanwezig.


















Geen opmerkingen: