De eerste juli-dag beleven met een lekker voetballend gezelschapje. Goals niet al te groot, einduitslag 3-2. Een echte uitslag. Beroemde wedstrijden eindigden al eens in 3-2. Ik kan er even geen een noemen. Voor de ploeg met de hesjes. Dat ook. Geen onbelangrijk detail. Een einduitslag die bij het Rugby bijvoorbeeld onmogelijk is. Maar bij het tennis weer wel kan. Onze eerste 0-0 moet na 19 jaar nog steeds op het bord komen, maar 3-2 kan er maar vast staan.
Historische wedstrijden die eindigde in 3-2, een kort overzicht:
31 januari 2004, Brentford - Port Vale, 2nd Division, Engeland... 3-2... Mooi...
4 maart 2001, HNK Cibalia - NK Cakovec, First Leage, Kroatie... 3-2... Historisch...
22 augustus 2011, Torpedo Vladimir - Kamaz Chelny, Eerste Divisie, Rusland... 3-2... Prachtig!
Herinneren wij ons nog goals? Nou ik heb een kop als een vergiet, dus ik denk het niet. De eerste goal wel, een strakke assist van Mark op Harte die er alleen maar tegen aan hoeft te lopen. Prachtgoal! Ook de snelheid waar dat mee ging. Tak tak, hangen. Mooi hoor. Och och.
Verder wat aardige acties her en der, maar evenzovele (zo niet meer) ballen werden volledig verkloot. Je kan ze mooi uitleggen; de overstapjes, de hakjes, die strakke bal door de lucht... maar als het uiteindelijk zijn bestemming mist, mist het vervolgens ieder doel en kan de tegenpartij beginnen aan opnieuw een kansloze tegenstoot. Want ja, 100 minuten en 5 goals, dat is pover. Dat zegt iets over de kwaliteit. Of over de grootte van het veld. Of de grootte van de goals. Net een moeilijke bal missen blijft mooier dan makkelijke intikkers scoren. Leuk is het wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten