HOLLYHOCK S17E11 AFTERMATH - NATTE BROEKJES

Delen

NATTE BROEKJES OP 11E MAANDAGAVOND

Op de eerste, en wisselend bewolkte met af en toe een buïge, maandagavond van juni waren de te verwachten mannen in ieder geval present!

De blauwen gingen tegen de rooien. De Dikke Buiken tegen de Natte Broeken, om het maar zo even te zeggen.

Natte Broeken: Niels, Mark, Kloor, Harte, Vinnie, Rody (5)

Dikke Buiken: Mario, Kees, Danny, Rutger, Bob, Stefan (14)

Van quitte af aan, dook Natte Broeken er gelijk op. Dikke Buiken kwam niet aan de bal. De beginstand bleef lang staan op het niet-uit-de-tas-tevoorschijn-gekomen scoreboard. Het board houdt niet van regen, net als Rody niet van het sappige leer van de Derby Star lijkt te houden. Daarover later meer.

Het scoren moest er toch een keer van komen. Na wat net nietjes, was het net wel voor de Natte Broeken. Niet snel daarna stelde de Dikke Buiken orde op zaken. 1-1. Het werd daarna nooit meer spannend, hooguit wanneer we de eerste bui van de avond om onze oren begonnen te krijgen, ondanks een belofte eerder die avond van Kees dat er, en ik citeer ongeveer, “na het buitje van half zeven helemaal niks meer zou komen”. Niet dat wij, bikkelaars als we zijn, dat geregen nu echt vervelend vinden want glijden doen we graag. Liever achter ons computerscherm, maar bij gebrek aan beter op maandagavond aan de Kijkduinsestraat.

De jongens aan de andere kant van het veld overigens, negeerden onze kunsten volledig. Dat het altijd slechter kan bewezen zij echter wel: ik heb de bal aan die kant nog nooit zo vaak over dat hek zien vliegen. Het zoeken tussen de brandnetels en de andere prikkende struikgewassen zal maar een hobby van je zijn.

Terug naar de wedstrijd, waar de Dikke Buiken werkelijk waar, gehakt maakten van de natte broeken (vanaf nu met een kleine letter). Het kwam geen moment meer aan voetballen toe, daar kon zelfs een excellerende Rody niks aan veranderen. De perfect gefocuste en gesoigneerde belhamel was overal op het veld te vinden, maar behalve op de juiste plek. Zijn teamleden lieten zich vandaag overigens niet onbetuigd. Zij hebben de afgelopen weken laten zien prima te kunnen voetballen, maar er zullen tig redenen zijn waarom dat vandaag niet lukte. Toon had het veldje te kort geschoren, het was te nat, het was te hard, het weekend zat nog in de benen, of we wilde ons sparen voor het afdansen van dinsdagavond. Wat een stel nichten zeg die natte broeken, ongelofelijk. Dat moet maar eens hard aan de oefen om volgende week fatsoenlijker voor de dag te komen. Vinnie was de enige die zich aan de middelmaat wist te onttrekken. Maar tegen zoveel voetballend onvermogen zijn zelfs geen 10 Ronaldo’s gewassen. Niels had last van het veld, Mark had last van zijn richtingsgevoel, Kloor had last van zijn verkeerde keuzes, Harte had last van een klein beetje vormcrisis en Rody had last van een keutel die dwars zat in zijn natte broek. De boog kan niet altijd gespannen zijn.

De Dikke Buiken hadden niet alle mazzel van de wereld maar profteerde gewillig van het foutenfestival achterin bij de natte broeken. Ingeleverde ballen werden geconverteerd tot doelpunt en vaak was het mikken tussen de twee oranje kleinoden al voldoende om het volgende puntje op het in gedachten aan de overkant opgestelde scoreboard bij te zetten. Mario pakte een doelpunt mee en begint meer en meer te lopen, ondanks zijn sigaret achteraf. Of misschien wel dankzij, weet u veel weet ik veel! Stefan draafde als een jonge hond, alsof hij niet twee weken weg was geweest naar Tenerife en Parijs. Onze playboy vertrekt volgende week voor NIKE (neem dan gdv is wat fatsoenlijks aan te trekken mee man voor ons in die sloebershirts, we spelen allemaal in wat anders!) naar Parijs. Some guys have all the luck! Maar wij hebben Hollyhock.

Verder speelde Taai Taai Kees (zo wordt hij ook wel genoemd in de volksmond) een puike partij en overzag Bob samen met Danny het hele spelletje. Danny overigens, die wekelijks laat zien dat er met het buskruit in zijn schoeisel nog niet veel aan de hand is. Hij blijft full power en onvermoeibaar de schoten lossen waar menig Hollyhocker strontjaloers op zou zijn! Rutger was voor mij de man van de avond, omdat hij overal leek te zijn, waar de 6 van de natte bille… ehhh broeken, niet waren. Ergo: Rutger was overal. Naar verluidt loopt hij nu nog, het is nu dinsdagnacht 0:02, tussen de lijnen te zoeken naar de bal. Als een hond die je in de maling neemt als je net doet of je een tennisbal gooit, zo gretig is deze ouwe krullebol! Hulde! Je tomeloze inzet, komst op de fiets en talrijke drafjes worden meer dan alleen door mij gewaardeerd.

Als een konijn met mixomatosis keken we alle 12 in de koplampen van een rood gevaarte in de verte. Het was niemand minder dan, maar ook zeker niet meer dan, ARD BAKVIS. De verloren zoon uit Almelo had zelfs zijn voetbalschoenen bij zich. Hij zou vanuit zijn werk per ongeluk de verkeerde kant zijn opgereden. Hij kwam er bij het Prins Clausviaduct pas achter dat hij de verkeerde kant op was gereden en besloot dan maar door te rijden naar zijn ooit zo geliefkoosde Haagse grasje, wat met wat koeien erop niet gek veel zou verschillen van Almelo. Ik vraag me af, het beeld met de dikke buiken en de natte broeken moet dan toch niet zoveel hebben afgeweken van de situatie op de landen van Almelo. Ik heb mijn kroontjespen gepakt en er een ietwat homo-erotisch gedicht over geschreven:

Ard Bakvis
Een terugkeer tussen de lijnen,
Met je vriendjes Danny en de zijnen.
Hoe kan je in godsvredesnaam in Almelo gaan wonen,
Voor het fokken van een paar boerenzonen?
Als je wil produceren kan je net zo goed hier blijven!
Met wat mazzel loop je op maandagavond dan nog tegen een stel lekkere lijven.


Hoogtepunten: de omhaal van Mark, nou ja salto en de terugkeer van Ard tussen de, ook al virtuele, lijnen.

Sterkte met het herstel. Ik geef de pen door aan Kloor. Kan die zich mentaal voorbereiden.