Hier is uw favoriete tekstschrijver weer eens voor een schrijnend stuk dat zijn weerga niet zal kennen. In de krochten van het vaderlandse voetbal werd afgelopen maandag werkelijk waar, één van de meest tragische en tenenkrommende potten voetbal in de geschiedenis afgewerkt.
Om 1900 uur verzamelden de giganten nog vol goede moed op het Haagse Scheidsrechters Vereniging-veld, ook wel het domein van Jos Straver genoemd; naar verluidt "de slechtst fluitende scheidsrechter van de Haagse regio".
Maar hoe slecht deze man ook fluiten kan, de pot die afgelopen maandag op de tamelijk goede groene mat werd gelegd, was te pover om uberhaupt voor het predikaat voetbalpartij in aanmerking te komen en derhalve in geen enkel beding kapot te fluiten viel. Het was een soort Atari spelletje, waarin de poppetjes van de ene kant naar de andere werden geslingerd, op een veel te groot speelveld en waarbij je weet dat je in level 12 toch niet van de computer winnen kan. De bal was dan de computer. Daar lag het niet aan, ook al was 'ie volgens sommigen 'te hard'.
De thuisblijvers hadden ditmaal gelijk. Eén van de thuisblijvers was Mark. Dat was op zich al een hoogtepunt, maar deze man had met zijn eigenste moppentrommel nog wel wat kunnen maken van deze avond-om-snel-te-vergeten. De leukste grap moest nu uit de mond rollen van Kloor, die na een opmerking in het veld in de trant van: "Gelukkig hebben we de beelden nog", counterde met "Gilles de Bilde". Van dat nivo, u kent uw pappenheimers inmiddels. Uw cameraman had de camera maar thuisgelaten, over een slecht voorgevoel gesproken. De beelden hadden niet gehouden op het kleine draaiende zilveren schijfje: de 1-tjes en 0-letjes waren zo in de war geweest dat ze niet van de zijlijn afgekomen zouden zijn.
De einduislag was 8-5 in het voordeel van Lull City (Gert, Danny, Jean, Harte, Kloor, Blok). FC Blamage was voorzien van een spelertje minder: Rody, Stefan, Arnoud, Kees en Vinnie.
Vinnie herkende naderhand nog wel een patroon. Hij merkte op dat hij alle wedstrijden verloren had, en alle wedstrijden met Rody gespeeld had. Harte staat nog steeds op 100% winst. En zo nog meer! Volgende week stellen we partijen samen op basis van de ranglijst, dan gaan we eens even een schifting in het klassement maken!
Omdat Rody Reporter maar moeilijk nog hoogtepunten kan bedenken, heeft hij maandagavond ten einde raad al die voetbaldissidenten maar eens gepolsd via de voor hem enige manier: de sms. De vraag die hij hen stelde was: wat was nou jouw absolute hoogtepunt! Welnu, hieronder een hele kleine bloemlezing!
Niels kwam met de fantastische terugspeelbal van Kloor. Tevens het allermooiste goal van de ploeg. Kloor merkte over deze goal wel op dat hij er dan 3 had gemaakt. Iedereen was het er wel over eens dat dit de mooiste was.
Rody die een klein beetje ijdel als 'ie was en is eerst nog dreigde te kiezen voor de lobpass op Stefan waaruit hij scoren kon met een minimale touchering, koos uiteindelijk toch nog voor die terugspeelbal. Mooier dan zijn assist, en de gulle lach van Kloor verraade dat hij het de tegenpartij ook nog wel gunde (het was de 5-2). Verder wilde Rody de waardeloze inzet van Arnoud nog aantippen: Arnoud met meer voetbalkwaliteit in zijn kleine linkerbal dan Rody in twee benen, presteerde zwaar onder de maat en was geen schim van wie hij vorige week was.
Gert's hoogtepunt was dat hij zijn schoeisel heeft laten staan op de bank. Niet echt een stel schoenen dat je snel over het hoofd ziet, me dunkt. De schoenen liggen nu waarschijnlijk een week lang schimmel te kweken in de Audi van Vinnie. Onze GVR vond verder dat hij dramatisch slecht was en vreest dat de jaren nu zijn tol gaan eisen. Echter: hij heeft wel elke week zin. Of dat in voetbal was, liet hij in het midden.
Vinnie zou willen dat den Hollyhockers het motto van de club "Voor het voetbal hoef je hier niet te komen" graag wat minder nadrukkelijk in het spel zouden laten integreren. Als hoogtepunt noemde Vinnie, niet als enige, het prachtige doelpunt van Kloor. Verder roemde Vinnie onze enige echte Kees, de dappere strijder trachtte namelijk als enige tevergeefs de broertjes Dammers op sleeptouw te nemen. Verder kon Vinnie zich de hoeveelheid gemiste kansen herinneren. "In 10 jaar Hollyhock heb ik nog nooit zo'm kutwedstrijd meegemaakt. Verder was het weer prachtig". Voor een groep scheidsrechters schenen we het best aardig te doen, want langs de kant hoorde Vinnie iets zeggen in de trant van: "Ik heb nog nooit een groep scheidsrechters zo goed zien combineren". We hadden enkele toeschouwers, want het was weer eens gaynight bij HSV.
Kloor noemde tot verrassing zijn prachtgoal, de enige goal met kwaliteit. Welke hij bedoelt hoeven wij u niet te vertellen, maar daar wil hij verder geen uitspraken over doen.
Volgens Danny zat de avond vol hoogtepunten. Hij had 9 sms'jes nodig om zijn enthousiasme, wat hij niet onder stoelen of banken kon steken, te uiten. De in de intro genoemde woordgrap van Kloor was volgens hem het ab-so-lu-te hoogtepunt. Ongeëvenaard in haar genre! De slappe zouteloze en kwaliteitsarme afstandpasses van de met pap-in-de-benen spelende Gert stonden hem ook nog helder op het netvlies, maar nuanceerde hij enigszins: "de passing van iedereen was abominabel". Kees was naast al de genoemde hoogtepunten, een hoogtepunt op zich. En niet te vergeten: Hans Dammers! De enige man die week in week uit, wél vormbehoud vertoond!
Later eventueel nog enige reacties, maar we mogen toch concluderen dat Kloor THE MAN OF THE MATCH was! Of dat nu een eer was of niet, dat mag u zelf beoordelen. Ik vind nog steeds dat als je op wat voor manier ook, de analen van Hollyhock weet te bereiken, het gelijkstaat aan eeuwige roem. Winnen is belangrijker dan meedoen, en dat deden er vandaag 6 stuks.
Kiest u zelf een foto die het best past bij de situatie als hierboven beschreven: het is geen toeval dat de mensen stil stonden in poses die doen vermoeden dat men klaarstond voor twee minuten stilte. Tragisch? Schrijnend!
3 opmerkingen:
ik heb dr meerdere malen om moeten glimlachen ;)
groetje van Danny
Oh man dit klinkt als een avond waarop ik met mijn voetbaltalent (lees: het gebrek daaraan) niet had misstaan. Zodra mijn enkel weer doet wat ik wil, kom ik het niveau weer naar een nog lager pijl trekken!
Mario! Hoe bizar dat je ondanks je chronische absentie toch nog gewoon het Blog der bloggen bezoekt. Respect!
De thuisblijvers waren dus de grote winnaar, ik heb nl. wel veel plezier beleeft aan de koddige teksten van onze razende reporter. Het verbaasd mij ten zeerste dat dit dieptepunt in onze rijke historie behaald is in afwezigheid van Mario en ondergetekende.
Een reactie posten