Juist dat waren de ingredienten voor het zomeravond voetbal. Een vrij statische letargische pot maandagavondvoetbal zonder al teveel felheid en lach. De kleine bal die maar niet wilde in het lange gras. Als een vastgelopen traktorband in de modder: wel willen maar niet kunnen. Net als al die mannenbenen, vast een te zwaar weekend gehad. Of moeten we gewoon de confrontatie aan met het feit dat we ouder worden en minder snel recupereren van een inspanning. Het komen naar Hollyhock lijkt soms al een opgave, zonder dat het sleur wordt overigens, want het is heerlijk om er te staan. Straks staat die teller weer op 185 en kan je niet wachten tot je weer een jaar ouder bent.
De Ooievaars, vroeger een Joodse club die ooit speelde op het terrein waar wij nu onze gevoelige stapjes achterlaten alvorens de heimachines er over een paar jaar een bouwput van maken, trok ten strijde met Gert, Kloor, Danny, Jean en Kees.
Rood Groen '09 begon met de beste intenties en Rody, Arnoud, Harte, Marque (gaat deze week nog op hoogtestage in Frankrijk) en Ard.
Rood Groen kwam rap op achterstand omdat ze nog in de inspeelmodus (lees: wie kan de luchtballon het hoogst de lucht in laten vliegen) stonden. Pas bij 4-0 konden ze wat terug doen, maar het leek nu al te laat. Ooievaars combineerde verzorgder. Echter rond een uur aan spel en een vervelend zonnetje in hunner gelaten, kreeg Rood Groen ineens een beetje de geest. Bij de stand van 6-3 ramden de Rood Groenen ze er ineens vanuit alle hoeken in, lichtelijk tot frustratie van de thuisploeg. De Ooievaars waren het spoor een beetje bijster zonder nu echt de scherpte voorin veel te verliezen. Jean was vooral in een bloedvorm en pakte in elke fase zijn doelpuntjes mee. Hij kon naast enkele mooie goals ook profiteren van enig geklungel en laksheid achterin bij Rood Groen. Rood Groen managete het bij godsgratie nog om er 8-8 van te maken. De twijfel sloeg toen wel toe: doordrukken, capituleren of zakken. De twijfel was al genoeg om een deuk te slaan in de carosserie van Rood Groen. Ooievaars overliepen in het laatste kwartier Rood Groen tot 14-10.
2 opmerkingen:
Mooie laatste foto: Rody is een favorietje bij de sponsoren... Puma, Adidas, Le Coq... Om de wijze woorden van Mark nog maar eens te quoten: Voetbal is geen modeshow.
Tot volgende week, hopelijk op een groene mat zo strak en glad als een biljartlaken...
Hmmm, ik dacht echt dat we gewonnen hadden. Ik realiseer me dat we optisch slechter waren, maar we waren dus ook werkelijk slechter.
Die hoogtestage in la douce France zal me goed doen. Het niveau op nouveau Hollyhock ook...
A bientot dans aout, mes amis!
Een reactie posten