Ontluisterend optreden FC Knudde

Wederom geen uitgelaten stemming op Nieuw Hollyhock na afloop van de wedstrijd van gisterenavond. Wat een titanenstrijd had moeten worden mondde uit in een spel van kat en muis. Zo diep in het seizoen, dit was alweer ronde 20, is de room er bij een aantal Hollyhockers wel af. Dat komt niet goed uit met een inhaalronde (ronde 11) voor de deur.

FC Knudde deed haar naam eer aan. Het was knudde tot en met. Een bonte verzameling van individuen. Een verdwaald vreemdelingenlegioen. Een half dozijn (+1) dolende dwaallichten. Er was niets aan het spel wat verraadde dat deze jongens uit hun sompige moeras waren gekropen om een potje bal te spelen. De 10-5 nederlaag mag door deze heren nog als een overwinning beschouwd worden, want de score had monsterlijke proporties moeten aannemen.

Hoe anders was het bij de tegenstander, de Sjakies. Alle zeven hadden hun wondersloffen aangetrokken, maar dat bleek niet nodig. Zelfs op afgetrapte sandalen hadden ze FC Knudde nog over de knie gelegd. Want hoe vlot en vloeiend de combinaties waren, hoe compact en gedisciplineerd ze zich als team opstelden, bij een gebrek aan verweer was een klinkende overwinning onafwendbaar. Helaas maakt het slappe spel van de tegenstander het mij onmogelijk om de loftrompet volledig leeg te tetteren. Laat ik het erop houden dat de Sjakies gewoon een goede pot op de mat legden.

Ondanks de individuele kwaliteiten en potentie die FC Knudde het veld in bracht, was het vanaf de aftrap duidelijk dat de ploeg een zware avond zou krijgen. Direct werden ze opgejaagd, in een hoek gedreven, vastgezet en op een achterstand getrakteerd. Nooit kwam Knudde in haar spel en er was ook geen leider die opstond en de gelederen deed sluiten. De onbalans in het team was duidelijk waarneembaar. De haantjes stonden voorin voor het fraaie voetenwerk en fabelachtige goals. Althans, dat was het idee. Zij kregen in en rond de 16 van de Sjakies geen voeten aan de aarde. De kippen bleven achterin en werden daar door de tegenstander keer op keer aan het spit geregen. Van een middenveld was geen sprake. Misschien lag daar wel de sleutel.

Gert en Harte hielden zich voornamelijk op in hun kippenren, zoals we dat van hen gewend zijn geworden. Degelijk, dat wel. Maar aanvallend onzichtbaar. Waar waren Gert’s rushes en snoeiharde precisieraketten? Waar waren de onstuitbare solo’s van de onverzettelijke Harte, aangevuld met slimme passes en uitgekiende afstandschoten? Een enkele keer lieten zij zien wat zij in hun mars hebben, maar dat is veel te weinig om de achterban te bekoren.

Rody en Kloor zijn de hard zwoegende lopers. Maar ze kregen in hun vrijheid veel te weinig ballen om indruk te kunnen maken. Eenmaal in balbezit wisten ze eigenlijk van schrik niet wat te doen met het ronde leer. Defensief zwak en aan alle kanten voorbij gelopen. Als ze voor de Sjakies hadden gespeeld hadden ze kunnen floreren, maar in deze zwakke samenstelling verschrompelden ze als cherrytomaatjes in de volle zon.

Raspaardjes Bas en Patrick konden ook niet bekoren. Creeerden nauwelijks kansen en scoorden te weinig doelpunten. Bas gaf terecht aan dat het middenveld ontbrak, maar verzuimde vervolgens om zich te laten zakken en het heft als midden-mid in handen te nemen. Zijn enige actie die ik mij voor de geest kan halen is die schwalbe van een schoonheid waarvan ik likkebaard. Patrick probeerde wel als regisseur vanaf het middenveld de ploeg vorm te geven, maar zijn C-film zal de DVD niet eens halen. Het fluorescerend geel doet nog pijn aan mijn ogen, maar dat is meteen het enige leed wat hij bij de tegenstander aanrichtte.

Pietje is normaliter haantje de voorste, maar gisterenavond was hij een schlemielig kieken. Na deze vertoning dreigt hij keihard te lazeren vanaf het torenhoge voetstuk, wat hij zelf in de jaren minutieus heeft opgebouwd. Werd door iedereen op alle fronten afgetroefd, keer na keer na keer. Frustratie nam gaandeweg bezit van hem en Pietje ontsnapte nog aan een voortijdige uitsluiting. Een enkeling (Harte, red.) gelooft nog in zijn kunnen, nu hij zelf nog.

Bij de Sjakies viel Jeano Pinto weer op met vijf treffers binnen een kwartier, een absoluut record. De voetbaldwerg maakt weer als vanouds furore met zijn gekap en gedraai en geschuif. Hij legt een effectiviteit en efficiëntie aan de dag waar de best betaalde sluipschutters nog een puntje aan kunnen zuigen. De defensie kon hem gewoonweg niet bedwingen.

Kees en Bruno bezetten met verve de flanken bij de Sjakies. Kees had zijn wondersloffen weer aan en etaleerde de vorm waarmee hij vorig jaar op Oud Hollyhock zijn naam vestigde. Hij liep achtjes om Pietje heen, strooide met loepzuivere passes en daagde iedereen die hij op zijn pad richting het vijandige doel vond vol zelfvertrouwen uit. De linkerflank was van hem. Bruno liep van achterlijn tot achterlijn aan de rechterflank. De ranke rechtsbuiten is niet vies van wat defensief werk, maar zijn kracht blijft de voorzet. Zo ook weer gisterenavond toen hij een aantal assists oogste. Hij positioneert zichzelf veelvuldig in kansrijke positie om vervolgens negen van de tien keer de bal met een curve rechts van de rechterpaal te doen belanden. Wordt het niet tijd dat we hem vertellen dat zijn voet ook een binnenkant en een wreef heeft?

Danny, Andy en Blok vormden een kwalitatief sterk middenveld wat met gemak de vergelijking met het Franse middenveld van ’84 kan doorstaan. Bij dit illustere drietal is de controle en de omschakeling in goede handen. Danny maakte zijn rentree en deed dat op een voor hem karakteristieke wijze met een overwinning. Speelt slim en loopt geen meter te veel. Als je goed positiespel speelt hoeft dat ook niet. Andy is de ronkende motor: snel, behendig en sterk. Onuitputtelijk en onoverwinnelijk, precies de eigenschappen die hem helpen de rol van leider uit te stralen. Blok blijft ongeëvenaard goed, ondanks zijn recente rugproblemen. Wat een rust en zelfvertrouwen straalt deze bonkige middenvelder uit. Niet van de bal te zetten en niet te betrappen op een foute pass.

De zwakte speler van de Sjakies en misschien wel van het veld stond weer in de goal. Niet omdat hij goed kan keepen, want ondanks dat hij niet veel te doen kreeg liet hij toch een paar ballen wel heel knullig over de doellijn rollen. Rody had het tijdens de warming-up al goed gezien: Markarazzi heeft er de laatste tijd niet zoveel zin meer in en fungeert vooral als doel- en veldvulling. Het heilige vuur is gedoofd, zijn teleurstellende seizoen nadert zijn einde. Maandag speelt hij zijn laatste wedstrijd.

AS. VRIJDAG OM 19:00 UUR INHAALRONDE 11 !!!